با توجه به این که قواعد عمومی مسوولیت مدنی، پاسخگوی حمایت موثر و تامین مطلوب جبران خسارات قربانیان حوادث ناشی از وسایل نقلیه موتوری زمینی نبوده، قانون بیمه اجباری و اصلاحیه آن نظام ویژه ای برای مسوولیت ناشی ازاینگونه وسایل و بیمه آنها به وجود آورده است. این قانون برخلاف نظر برخی تنها متوجه بیمه نیست، بلکه نظام مسوولیت مدنی خاصی را در مورد خسارات ناشی از وسایل نقلیه ایجاد کرده و همانند حقوق بسیاری از کشورهای پیشرفته، دارنده وسیله نقلیه را مسوول جبران خسارات ناشی از حوادث روی داده(در اثر) آن معرفی و او را به بیمه کردن این مسوولیت خود مکلف کرده است و کافی است که ثابت شود شخص به هنگام وقوع حادثه زیان بار، دارنده وسیله دخیل در حادثه بوده و اوضاع و احوال نشان دهد که آن وسیله در ایجاد ضررنقش انفعالی نداشته و ((حادثه در اثر کنش مثبت آن وسیله)) ایجاد شده است، در این صورت به موجب قانون، مسوولیت دارنده مفروض است و قانونگذار صرف دارندگی وسیله نقلیه را اماره مسوولیت دارنده تلقی کرده است که جزء با اثبات این که وقوع حادثه زیان بار ناشی از یک علت خارجی بوده است ازبین نمی رود.
این مسوولیت علاوه برخساراتی که مستند به فعل راننده یا دارنده است، خساراتی که منتسب به کنش وسیله نقلیه می باشد بدون آن که مستند به فعل شخص معینی باشد، مانند خسارات ناشی از سقوط، آتش سوزی یا انفجار وسیله را نیز شامل می شود. بدین ترتیب، این مسوولیت دارای مبنای خاص است که ناشی از طبیعت تصادفات و از اقتضائات زندگی ماشینی عصر حاضر می باشد که قانونگذار را به وضع آن مجاب کرده است. این مبنا، براساس قواعد سنتی قابل توجیه نیست و نظرات ابراز شده نیز هریک گوشه ای از واقعیت را در بر دارد، به طوری که شاید گزافه نباشد اگر گفته شود، در این مبنا ردپایی از تمامی نظریه های ابزار شده در مورد مبنای مسوولیت مدنی قابل مشاهده است که در اینگونه حوادث، چهره ای خاص یافته است.
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.