دستور موقت در رویه قضایی

دادگاه در مقام دادرسی فوری ورود به ماهیت دعوی پیدا نمی کند و به تعبیری دادرسی فوری متمایز از رسیدگی ماهوی است. در دادرسی فوری تصمیمی که دادگاه اتخاذ می کند تحت عنوان ( دستور موقت) قلمداد و مطالبه می شود.

برابر ماده ۳۱۶ قانون مذکور نتیجه دستور موقت ممکن است دایر بر توقیف مال یا انجام عمل و یا منع از انجام امری باشد. مبرهن است که دستور موقت تاثیری بر اصل دعوا ندارد.
مجموعه حاضر که در نوع خود بدیع و نو می باشد به جمع آوری دیدگاه های قضایی و نظریات مشورتی پیرامون دستور موقت پرداخته است.