برای بررسی آسیب های « وکالت دعاوی » یا « وکالت دادگستری » پیش از هر چیز باید تعریفی از آن داشته باشیم. زیرا « آسیب ها » به اجزاء تعریف بر می گردد. , شاید بتوان گفت: « وکیل دادگستری » فردی است که ، با داشتن مجوز قانونی ، از یک مرجع قانونی مستقل از حکومت ، با دریافت دستمزد یا بدون آن، در دادگاه ها یا مراجع دیگری که اختیار قانونی گرفتن تصمیم های لازم الاجرا در مورد اشخاص را دارند، به دفاع از حقوق شخصی به نام موکل، که به او تفویض اختیار کرده است.
بررسی اجزاء تعریف برای بررسیهای بعدی ما مفید خواهد بود. عنوان این فرد « وکیل دادگستری » و این عنوان یک اصطلاح قانونی است. بنابر این هر فرد دیگری که مشمول این تعریف قانونی نباشد نمی تواند از عنوان « وکیل دادگستری » استفاده کند حتی اگر به موجب قوانین دیگر ، امکان و اختیار انجام آنچه را در این تعریف آمده، داشته باشد. وکیل دادگستری « فرد » است بنابر این دفاع را نمی توان به شخص حقوقی محول کرد. البته شاید بتوان به شخص حقوقی برای تمهید و تمشیت دفاع به طور کلی وکالت داد اما آنجا که دفاع در دادگاه ها یا سایر مراجع مندرج در تعریف مطرح است.
«وکیل دادگستری» باید مجوز قانونی این کار را که همان پروانه وکالت است داشته باشد. در اینجا نمی خواهیم وارد بحث درباره این که چرا وکیل باید پروانه داشته باشد و چرا دانش آموختگان حقوق نباید بلافاصله پس از دانش آموختگی حق وکالت و قضاوت داشته باشند بشویم که هم جای آن اینجا نیست و هم بحثی بی حاصل است.
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.